ประวัติ นกกรงหัวจุก (จากวิกิพีเดีย)

นกปรอดหัวโขน 

นกปรอดหัวโขน หรือ นกปรอดหัวจุก หรือที่นิยมเรียกกันว่า นกกรงหัวจุก (อังกฤษ: Red-whiskered bulbul; พายัพ: นกปิ๊ดจะลิว; ชื่อวิทยาศาสตร์: Pycnonotus jocosus) เป็นนกที่อยู่ในวงศ์นกปรอด (Pycnonotidae) ซึ่งอยู่ด้วยกันทั้งหมด 109 ชนิด สำหรับในประเทศไทยพบได้ 36 ชนิด

นกปรอดหัวโขนเป็นนกขนาดเล็ก ขนาดโตเต็มที่ประมาณ 20 เซนติเมตร ที่มีสีสันสวยงามและเสียงร้องไพเราะ ที่แก้มและคอจนถึงหน้าอกจะมีสีขาวและมีสีแดงเป็นเส้นอยู่ข้างหูลงมาถึงหน้าอกเหมือนเป็นเส้นแบ่งขนสีขาวกับสีดำที่มีอยู่ทั่วทั้งตัวขนส่วนหัวจะร่วมกัน เป็นเหมือนหน่อตั้งอยู่บนหัวสูงขึ้นไปเหมือนหัวโขน อันเป็นที่มาของชื่อ ใต้ท้องมีขนสีขาว พบกระจายอยู่ทั่วไปในภูมิภาคเอเชียใต้, เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จนถึงเอเชียตะวันออก

พบได้ในสภาพแวดล้อมที่หลากหลาย ตั้งแต่ยอดเขาสูง ป่าที่ราบต่ำ จนถึงทุ่งหญ้า ชายป่า และเขตที่ใกล้กับชุมนุมมนุษย์

มีชนิดย่อยทั้งหมด 9 ชนิด ดังนี้^[2][3]

• P. j. jocosus พบในฮ่องกง
• P. j. fuscicaudatus พบในตอนกลางของอินเดีย
• P. j. abuensis พบในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย
• P. j. pyrrhotis พบในตอนเหนือของอินเดีย ติดกับปากีสถาน, เนปาล และบังกลาเทศ
• P. j. emeria พบในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำคงคา
• P. j. whistleri พบในหมู่เกาะอันดามัน
• P. j. monticola พบในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือของอินเดีย มีสีสันที่ดำกว่าชนิด P. j. pyrrhotis
• P. j. pattanni พบในประเทศไทย
• P. j. peguensis พบในตอนใต้ของพม่า

นกปรอดหัวโขน เป็นที่นิยมในแง่ที่เป็นสัตว์เลี้ยง ที่เลี้ยงเพื่อฟังเสียงร้องอันไพเราะ และเพื่อการแข่งขันเสียงร้อง เช่นเดียวกับนกเขาชวา(Geopelia striata) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดภาคใต้ของประเทศไทย โดยเฉพาะสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ติดกับมาเลเซีย คือ นราธิวาส,ปัตตานี, ยะลา ซึ่งการเลี้ยงนกชนิดนี้เป็นเหมือนหนึ่งในวัฒนธรรมและวิถีการดำรงชีวิตของผู้คนที่นั่น นกปรอดหัวโขนหากได้รับการเลี้ยงดูอย่างถูกต้อง สามาถมีอายุยืนนานได้ถึง 11 ปี และนกตัวใดที่มีเสียงร้องไพเราะและได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดแข่งขัน อาจมีสนนราคาถึงหลักล้านบาท

ปัจจุบัน นกปรอดหัวโขน เป็นสัตว์ที่มีรายชื่ออยู่ในพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง แต่มีความพยายามของผู้ที่นิยมเลี้ยงผลักดันให้เป็นสัตว์ที่เลี้ยงได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่งประเด็นนี้มีทั้งผู้ที่เห็นและคัดค้าน^[4]เนื่องจากจนถึงปัจจุบันนกปรอดหัวโขนที่เลี้ยงไว้เกือบทั้งหมดมาจากการจับจากธรรมชาติทั้งสิ้น ไม่ได้มาจากการเพาะเลี้ยงอย่างที่อ้างกัน ซึ่งการจับนกจากธรรมชาติเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นกชนิดนี้สูญพันธ์ไปจากธรรมชาติในภาคใต้ของประเทศไทย

Taxonomy

The Red-whiskered Bulbul was one of the many species originally described by

 Carl Linnaeus in 1758 in his Systema Naturae. He placed it along with the shrikes under Lanius.

Local names include Turaha pigli-pitta in Telugu, Sipahi bulbul in Bengali, Krong-hua-juk (กรงหัวจุก) in Thai,
 and Phari-bulbul or Kanera bulbu in Hindi.^[2]

Subspecies

the populations found across their range show a range of plumage variations and some of these

 are recognized as subspecies:^[3][4]

• jocosus, the nominate form is found in Hong Kong^[5]
• fuscicaudatus of peninsular India has nearly complete breast band and no white tip to tail
• abuensis of northwestern India (type locality Mount Abu^[6]) is pale and has a broken breast band and no white tip to tail
• pyrrhotis of the terai is pale above with white tail tips and widely separated breast band
• emeria of Eastern peninsula and Ganges Delta is warm brown above with a slim bill and a long crest (also introduced into Florida^[7])
• whistleri is found in the Andaman Islands and has a warm brown above, a heavier bill and a shorter crest than emeria
• monticola is found in northeastern India and has darker upperparts than pyrrhotis
• pattani is found in Thailand
• peguensis not always recognized was described from southern Burma^[8]

Description

The Red-whiskered Bulbul is about 20 centimetres (7.9 in) in length.

 It has brown upper-parts and whitish underparts with buff flanks and a

 dark spur running onto the breast at shoulder level. It has a tall pointed black crest,

 red face patch and thin black moustachial line. The tail is long and brown with white

 terminal feather tips, but the vent area is red.

The loud and evocative call is a sharp kink-a-joo
 (also transcribed as pettigrew or kick-pettigrew or pleased to meet you)
 and the song is a scolding chatter. It is more often heard than seen, but will
often perch conspicuously especially in the mornings when they call from the tops
of trees. The life span is about 11 years.

Hybrids have been noted in captivity
 with Pycnonotus cafer, Pycnonotus leucotis, Pycnonotus xanthopygos,
 Pycnonotus melanicterus and Pycnonotus leucogenys^[10] and leucism
has been recorded.^[11] Several avian malaria parasites have been described from the species.^[

Distribution and habitat

This is a bird of lightly wooded areas, more open country with bushes
 and shrubs, and farmland. Irruptions have been noted from early times
 withThomas C. Jerdon noting that they "periodically visiting Madras and
 other wooded towns in large flocks."^[2]

It has established itself in Australia, Los Angeles, Hawaii,^[13] and Florida
 in the United States, and in the Mauritius, Assumption Island^[15]
andMascarene Islands.^[16][17] In Florida, it is only found in a small area,
 and its population could be extirpated easily.^[18]

The Red-whiskered Bulbul was introduced by the Zoological and
Acclimatization Society in 1880
 to Sydney, and became well established across the suburbs by 1920,
 and continued to spread slowly to around 100 km away. It is now also found in'
 suburban Melbourne and Adelaide, although it is unclear how they got there